Krótki wywiad, jakiego w czerwcu 2008 r. zechciał udzielić p. Leszek Winder (zespół Krzak) na temat swej znajomości z Ryszardem Riedlem.

-Kiedy dokładnie Panowie się poznali?
-Riedla poznałem w Katowickim klubie Puls chyba 1978 albo 1977 roku.

-Chciałabym najpierw spytać o Blues dla Dzidka/Abym mógł przed siebie iśc, utwór, który stał się w warstwie tekstu manifestem ideowym Riedla. Czy może był Pan świadkiem, jak tekst ten powstawał?
-Nie pamiętam niczego związanego z powstawaniem tego tekstu. Dla mnie od pierwszego usłyszenia był to tekst oczywisty i w pełni oddający ówczesny klimat i styl życia muzyków.

-Czy słowa do tego utworu Rysiek napisał znając już muzykę, czy dopasował do muzyki tekst, który był już wcześniej gotowy?
-Blues dla Dzidka jest moją kompozycją nagraną wcześniej dla programu 3 PR w Katowicach. Utwór był poświęcony zmarłemu Ryśkowi Skibińskiemu. Riedel wykonywał ten tekst wcześniej z Dżemem, ale w zupełnie innej, nie bluesowej stylistyce muzycznej. Dopasował ten tekst do bluesa dopiero podczas koncertów z Krzakiem. Często na żywo podczas koncertów adoptował swoje teksty do naszych utworów.

-Rzeczywiście, wersja nagrana przez Dżem w 1981 roku w katowickim radio to zupełne nieporozumienie :-). Tekst ma się do muzyki jak pięść do nosa. Dopiero Pana kompozycja nadaje temu utworowi właściwy sens. Czy inspiracją mogły być jakieś konkretne teksty lub np. klasyka amerykańskich "filmów drogi", które pewnie Rysiek dobrze znał?
-Tego nie wiem. Riedel działał i tworzył spontanicznie pod wpływem sytuacji. Podczas nagrań płyty "Paczka" grupy Krzak mieszkaliśmy razem w Warszawie w hotelu Forum. Założeniem był jego udział w nagraniu naszej płyty. Niestety, nic nie udawało się stworzyć. Mocno pracował nad tekstami. Pewnego ranka przeczytał mi na korytarzu hotelu tekst, który powstał w nocy - "Dzień, w którym pękło niebo". Tekst był super, ale niestety nie pasował do stylistyki płyty. Następnego ranka przyniósł niezły tekst motocyklowy, który nagraliśmy, ale ostatecznie też nie wszedł na płytę. Utwór ten odnalazłem na taśmie magnetofonowej i umieściłem na ostatniej reedycji CD "Paczka + 2".

-Czy w związku z tym bluesem nasuwają się Panu jakieś epizody, które mogłyby coś więcej powiedzieć o okolicznościach powstania tego tekstu?
-Niestety nie.

-Jak więc powstał Blues dla Dzidka?
-Na koncertach grupy Krzak i finalnie w studiu Polskich Nagrań w Warszawie podczas nagrania mojej solowej płyty "Blues Forever". To było 25 lat temu. Nawiasem mówiąc przygotowuję się do nagrania "Blues Forever 2" z przeważającym udziałem młodych muzyków. Blues dla Dzidka zagra tam i zaśpiewa syn Riedla Bastek.

-Czy tę 23-minutową wersję "Spotkania z przeznaczeniem", które usłyszeć można na stronie Leśniczówki Panowie przed występem próbowali, czy była to całkowita improwizacja?
-To była improwizacja zupełnie nie przygotowana.

-Cieszę się, że powstanie Blues Forever 2. W trakcie pracy nad twórczością Riedla nasuwa mi się nieodparcie refleksja, że niezwykle trudno jest się przebić przez opinie tworzące obiegowy stereotyp, "ikonę" Riedla, i to bez względu na to - czy tę dobrą, czy złą. Dręczy mnie więc jeszcze jedno pytanie: jak Pan jako artysta ocenia Riedla - artystę?
-Ryśka pamiętam i oceniam jako wielki talent i charyzmatyczną postać polskiego blues rocka. Szkoda, że film o nim i liczne opracowania pokazują go jako narkomana i człowieka upadłego. Myślę, że doczeka się jeszcze filmu, który pokaże, jakim wielkim był artystą

-Dziękuję za rozmowę


Leszek Winder i Ryszard Riedel